پـای قـرار عـاشـقـی‌ات سـر گـذاشـتی            از هرچه بهـتر است تو بهـتر گذاشتی
می‌خواستی که دل ببری از گدای خود            این کـار را به عـهـدۀ اکـبـر گـذاشـتی

مـفـتـاح مـشـکـلات بزرگ قـبـیـلـه را            در دست های کوچک اصغـر گذاشتی
یک عده را کـنیز سرای دو خواهرت            یـک عـده را غــلام بـرادر گـذاشـتـی
دیـدی که در فـراق حـرم گریه می‌کنم            در سیـنه‌ام به سمت حـرم در گـذاشتی
اشکی که داده‌ای همۀ ثروت من است            در کـاسه‌های چـشـم گـدا زر گـذاشتی
امـا چـرا تـو ای سبب خـلـقـت زمـیـن            سر روی خـاک ساعـت آخـر گذاشتی
از سینه تا که تیزی سر نیزه‌ها گذشت            حـنجـر به زیر کُـندی خـنجـر گذاشتی
اصلا خودت بگو که چه خاکی به سر کنم            بی‌سر چو پا به عرصۀ محشر گذاشتی
جای کفن به جسم تو یک پیروهن رسید            آن هم به دست غـارت لشکر گـذاشتی
تو جان خاتمی، چه کسی خاتمت ربود؟            با چون تویی به غیر محـبّت روا نبود